3.Misja

Swoimi ciemnymi oczyma błądził po bladej twarzy mężczyzny stojącego naprzeciwko niego.  Mimo że jego twarz nie wyrażała żadnych emocji w środku aż wrzał ze zdenerwowania. Jak można było spaprać taką robotę.

-Panie….

-Jedna mała dziewczynka, jak można było ją wypuścić?- zapytał chłodnym tonem ,przerywając swojemu podopiecznemu.  Niebiesko włosy mężczyzna odsunął się o krok gdy spostrzegł jak jego mistrzowi zmienia się kolor oczu z czerni na krwistoczerwone.

-Proszę o wybaczenie- ukłonił się klękając na jedno kolano. Nie mógł teraz spojrzeć mistrzowi w oczy, nie potrafił.- salamander był z nią- dodał trochę ciszej, ale jego pan to usłyszał.

-Salamander?-zapytał zaciekawiony, a jego oczy znów przybrały  kolor czerni. Oparł się wygodniej w swoim krześle i zaczął zbierać wszystko do kupy. Jeśli ta dziewczynka znała salamandra, to faktycznie będzie trudniej ją zdobyć, ale przecież nie poświęci życia wszystkich najbliższych za jedną mała dziewczynkę.- Wyślij Miko, niech przekaże coś naszemu smokowi.- odparł wyrywając się z zamyślenia i zakładając dłonie na brodzie. Smoczy zabójcy są niebezpieczni w jego planie, nie działa na nich magia która mogłaby powalić każdego. Musi zdobyć te dziewczynę za cenę wszystkiego.  Cierpiał już zbyt długo.

Przyglądała się z ciekawością jak Levy oglądała przyniesiony przez nią i Natsu niebieski kamień. Czytała przy tym jakieś książki i pisała jakieś runy, ale zmarszczki na jej nosi mówiły że nie mogła niczego znaleźć. Kamień znajdował się w chusteczce, Loki zabronił im go dotykać. Zastanawiała się dlaczego, ale nie interweniowała w to za bardzo i oczywiście przestrzegała tego.

-Kamień bestii- usłyszeli nagle i wszyscy się odwrócili w stronę Miry, która dopiero teraz zaczęła się interesować całym tym zebraniem.

-CO?- zapytała Levy odkładając książkę i ściągając okulary.

-Kamień bestii- powiedziała znów z uśmiechem.

-Skąd wiesz?- tym razem pytanie zadał Grey cały czas przyglądając się z ciekawością białowłosej.

-Każdy demon wie, gdy uczyłam Magii Elfmana i Lisanne to używałam ich by wzmocnić ich moc- odparła i już chciała odejść gdy przejście zagrodził jej Natsu.

-Mira-chan, małą jaszczurka zamieniła się w wielką bestię, która spuściła nam lanie- odezwała się Lucy i dopiero wtedy dziewczyna odwróciła się a jej twarz przybrała poważny wyraz.

-Niemożliwe- odparła i zbliżyła się- te kamienie nie są groźne. To prawda , wyzwalają moc u innych i pomagają z przyswajaniem mocy, ale przez to nie stajesz się silniejszy. Zmieniasz się to prawda , twoje mięśnie mogą urosnąć ,  możesz mienić się w potwora, ale nigdy nie będziesz silniejszy, nazywane są też kamieniami kłamstwa, bo mimo iż wyglądasz na silnego nigdy przez nie takim się nie staniesz, to własna praca i siła woli sprawiają że stajesz się silniejszy- odparła i wyciągnęła rękę by dotknąć kamienia.

-Przestań- usłyszała i natychmiast wycofała dłoń i spojrzała za siebie.

-Mistrzu

-Jesteś demonem, ten kamień może źle na ciebie wpłynąć, a z tego co powiedziałaś to wychodzi na to że ktoś wie jak sprawić by kamień nie dawał tylko iluzji siły , ale dostarczał ja posiadaczowi.- odparł Makarov bacznie przyglądając się błyszczącemu kamieniowi.

-Nam nic nie jest- powiedział Natsu i zdrową ręką pochwycił kamień i zaczął nim podrzucać w ręce. Wszyscy spojrzeli na niego z przerażeniem, ale po chwili ze zdziwieniem. Faktycznie, nic mu się nie działo.

-Może chroni go smocza magia- powiedziała z namysłem Levy-a może jego moc się wyczerpała- dodała i wyciągnęła rękę po kamień znajdujący się w ręce. Wystarczy że delikatnie go dotknęła , a po chwili leżała na ziemi. W gildii nagle zapanował chaos.

-Levy, Levy, Levy- krzyczała Lucy z łzami w oczach próbując wybudzić przyjaciółkę. Na nic, dziewczyna leżała nieprzytomna na ziemi.  Każdy podchodził powoli by przyjrzeć co się stało, w Okół grupki przyjaciół zrobił się niezły tłum. Mistrz jednym słowem kazał im się rozejść , a potem zabrać niebiesko włosa dziewczynę na górę i położyć w łóżku.

Szła korytarzem szukając czegoś. Było ciemno , a ona była cała zmarznięta. Jej stopy były bose i całe pokaleczone. Ubrania całe postrzępione i przemoczone. Drżała z zimna ale nie przestawała iść. Podpierała się ściany by nie upaść. Była osłabiona a jej oddech był coraz cięższy. Jej twarz była ukryta w mroku, ale można było ujrzeć spływające łzy po policzkach mieszające się z krwią.

-Natsu- szepnął.

I nagle zobaczyła jak niebiesko włosa dziewczyna dotyka kamienia i upada na ziemię . Zrobiło się zamieszanie, ale ona jakoś teraz się tym nie przejmowała.  Zastanawiała się co to było, co ona przed chwilą widziała. Spojrzała w stronę grupki ludzi i wyłapała blondwłosą dziewczynę ze zmartwioną miną. Szła krok w krok za Jestem który niósł McGarden. Mistrz nie poszedł za nimi, wziął zawinął kamień z powrotem i zabierając go ze sobą ruszył w stronę wyjścia.

-Charla- usłyszała cichutki głos swojej towarzyszki. Spojrzała na nią i westchnęła cicho. Musiała z kimś porozmawiać i wiedziała że musi to powiedzieć Wendy, zawsze mówiła.

Było to dość niebezpiecznie i coś mu się wydawało że gdzieś to widział. Nie mógł narażać swoich dzieci na to by ten niezbadany przedmiot tkwił w gildii , ale wiedział bardzo dobrze kto może mu pomóc ze zbadaniem tego.

-Porlyusica- krzyknął gdy znalazł się przy dość starym Dębie w środku lasu. Wiedział że tylko ona może im teraz pomóc.

-Wszystko będzie dobrze Lucy- powiedziała jak zwykle miło Mira kładąc dłoń na ramieniu dziewczyny. Heartofilia odwzajemniła smutny uśmiech i znów spojrzała na nieprzytomną przyjaciółkę ściskając jej dłoń. Jej stan był stabilny i nic jej nie było, po za tym że zemdlała. Zaczęła się zastanawiać dlaczego? Przecież kamień dał jaszczurce moc, więc dlaczego Levy przez niego zemdlała? Nie dawało jej to spokoju. I widziała że jak tylko poczuje się lepiej to wyjdzie stąd i znajdzie przyczynę jej omdlenia.

Przyglądała się tej kartce już od dłuższego czasu. Była to misja dość ciekawa , a ona akurat się nudziła. Wczorajsze wydarzenia z gildii poszły już niemal w niepamięć, gdyż mała Levy ocknęła się pod wieczór i czuła się dobrze. Okazało się że kamień mimo iż powinien służyć aby dawać moc, to małej McGarde zabrał. Myślała dość długo nad tym wczorajszego wieczoru, ale w końcu dała sobie spokój , wiedząc że mistrz na pewno się z tym upora. Ostatni raz spojrzała na kartkę z misją i wstając podeszła do lady.

-biorę- odparła hardo i poczekała aż Strauss podejdzie do niej i zatwierdzi misję.

-Sama?- zapytała z uśmiechem gdy ta czekała.

-Oczywiście że nie, Natsu Lucy Gray idziemy- krzyknęła i ruszyła w stronę wyjścia.

-Hmmm?-zdziwiła się  Lucy która siedziała przy barze i popijała właśnie sok.

-Że znów mam iść na misję z nim- odparł dość cicho mało zadowolony Natsu wywracając oczyma na Graya.

-Tak to strasznie irytujące chodzić na misję z kimś tak głośnym- odparł lodowy chłopka drapiąc się po głowię.

-Coś ty powiedział- krzyknął różowo włosy a w jego gardle pojawił się płomień(gdy krzyczał )

-To co słyszałeś płomyczku- prychnął Fullbaster

-Ja przynajmniej nie rozbieram się jak idiota – odezwał się znów smoczy zabójca. Lucy wiedziała że do nikąd to nie zaprowadzi póki nie wywiąże się z tego bójka lub nie uspokoi ich Erza.

-Zamknąć się- odezwała się w końcu blondynka, zdenerwowana już zachowaniem chłopaków. Nie miała ochoty dziś na żarty. Spojrzeli na nią przestraszeni i nie odezwali się więcej. Wiedzieli że jeśli jest ona wkurzona to potrafi być tak samo straszna jak Scarlet.

-Na pewno się uda?- zapytał ciągle rozglądając się czy nikt ich nie śledzi.

-Przestań się bać- odpowiedział mu jak zwykle ten chłodny ton. Nie chciał tu być , ale został zmuszony, cóż za straszny los nim pomiatał.

-jest silny, mógłby zmieść całą ziemię, więc dlaczego sam sobie po nią nie pójdzie tylko my odwalamy czarna robotę- znów odezwał się młody i niski mężczyzna o białych włosach i fioletowych oczach. Obok niego ze zdenerwowaniem stał niebiesko włosy mężczyzna.

-wiesz że jeśli by wyszedł ona na pewno by go znalazła- odparł już lekko poirytowany. Nie lubił brać tego knypka na misję jakie mu przypadały, gdyż uwielbiał ciszę , a osoba która znajdowała się obok niego , uwielbiała gadać i zadawać pytania.

-Myślę że mógłby ją pokonać- odparł znów.

-A ja że mógłbyś się zamknąć, idą- po tych słowach twarz mniejszego mężczyzny diametralnie się zmieniła. Przybrał smutną minę , jakby ktoś zrobił mu krzywdę.

-A więc ruszam, za chwilę będziesz miał ten wisiorek- odparł i po chwili zeskoczył z dachu budynku na którym stali. Niebiesko włosy podążał za nim wzrokiem.

-Mam nadzieję- odparł i lekko się uśmiechnął.

Naprawdę współczuła swojego przyjacielowi. Znów leżał nieprzytomny od uderzenia Erzy. Było mu niedobrze więc żeby złagodzić jego cierpienie uderzyła go i położył głowę na swoich kolanach.

-Wiec może wytłumaczysz nam na czym polega nasze zadanie?-odezwał się w końcu Gray który siedział na przeciwko niej. Spojrzała na niego uważnie po czym wypuściła powietrzę.

-Niegroźne zadanie, mam znaleźć zaginiony medalion, ma podobno starą historię i właścicielowi zależy na jego odnalezieniu. Misja dość banalna, ale zaciekawiło mnie w niej jedno. Był tam opis złodzieja. – po tych słowach przeniosła wzrok nieznacznie na Lucy.

-Opis?- spytała blondynka chcąc by przyjaciółka kontynuowała.

-Tak, zleceniodawca opisał że złodziejem była, urodziwa blond włosa nastolatka o orzechowych włosach. – wszyscy spojrzeli na Heartofilie.

-Lucy jest złodziejem- krzyknął z udawanym przerażeniem Happy

-Przestań-  krzyknęła waląc go pięścią w głowę tak że usiadł obok Natsu z guzem na czole i łzami w oczach.

-Jak to możliwe?-zapytał mag lodu patrząc to na Erzę to na Lucy.

-Też się zastanawiałam. Z opisu wynika że mag który był złodziejem to nasza Lucy, ale to nie możliwe. Więc przypuszczam że osoba która ukradła medalion była po prostu złodziejem z magią przemiany i widziała kiedyś Lucy i postanowiła się za nią „przebrać” lub komuś bardzo zależało na tym by złodziej miał wygląd Lucy i żeby nas akurat to zainteresowało- gdy tylko skończyła nikt się nie odezwał. Nawet Happy masując swoja guza na głowię patrzył na nich nie do końca rozumiejąc o co chodzi. Każdy patrzył na siebie nie wiedząc co o tym myśleć. Do końca podróży nikt więcej nic nie mówił każdy się zastanawiał( prócz nieprzytomnego Natsu i Happiego myślącego o rybkach) o co może w ty wszystkim chodzić. Gdy tylko wysiedli z pociągu Dragneel od razu odżył.

-Jeść- krzyknął szczęśliwy podnosząc obie ręce do góry i wyczekując na odpowiedź przyjaciół.

-Tak musimy porozmawiać i coś zjeść- odparła z uśmiechem Erza zakładając ręce na piersiach. Lucy tylko westchnęła zrezygnowana a Gray uśmiechnął się i włożył  ręce do kieszeni spodni. Nie wiedzieli nawet że to co wydarzy się w tym mieście może odbić się na całej gildii.

----------------------------------------

Notka nie jest długa za co przepraszam ale nie miałam czasu napisać więcej a chciałam coś dodać w weekend. Miałam ją dodtać wczoraj, ale nie miałam czasu. Jest nudna, ale obiecuej że następna bedzie ciekawsza buziaki;*