5. Zakazana magia

Każdy zajął miejsce przy stole . Przez dłuższa chwilę siedzieli w milczeniu , każdy zbierał informacje by móc podzielić się nimi z przyjaciółmi.

-Więc zacznijmy od medalionu, chłopak będący tu w pokoju miał go przy sobie. Jego oczy były fioletowe, więc na pewno to on jest sprawcą jego kradzieży , a jego wizyta u Lucy świadczy że ją zna. Pytanie teraz po co im ten medalion. Zatrzymuje wspomnienia , może w nich mieszać a także je usuwać.- zaczęła Erza patrząc na każdego po kolei.

-Do tego ta dziwna moc chłopaka- odparł Gray patrząc uważnie na Lucy, która siedziała ze spuszczoną głową próbując sobie cokolwiek przypomnieć. Ręce ściskała na udach.

-Nie wiadomo jakby próbowała to nie potrafię- odparła w końcu przerywając głuchą ciszę Heartfilia- Nie mam pojęcia co się wydarzyło, jego spojrzenie, jakby…..jakby mnie zahipnotyzowało- odparła przykładając dłoń do piersi. Cały czas błądziła po zakamarkach swojej pamięci szukając choćby najdrobniejszych szczegółów- pamiętam tylko jakby urywki, jakby snu- dodała.

-Snu?- zapytała zaciekawiona Erza. Lucy tylko kiwnęła głową.

-Tak, mówił do mnie ciągle, patrzył mi cały czas w oczy, a ja nie potrafiłam się oprzeć jego głosowi.- odparła lekko zdezorientowana.

-Zapomniana magia- powiedziała do siebie cicho Erza.

-Zapomniana?- zapytał Happy do tej pory śledząc tok rozmowy. Z tego co każdy z nich pamiętał, osoby z zapomnianą magią były dla nich utrapieniem zawsze i zawsze było ciężko ich pokonać.

-To była legenda- powiedziała Scarlet pod nosem, jakby tylko do siebie, ale każdy bardzo dobrze ją słyszał.

-Legenda?-zapytała cicho Lucy.

-Kiedyś coś o niej słyszałam, ale nie pamiętam do końca- była zła na siebie że nie potrafiła sobie przypomnieć tak ważnej teraz dla nich rzeczy.

-Poczekajcie- uśmiechnęła się blondynka podchodząc do szafki i zabierając swoje klucze.-Otwórz się bramo południowego krzyża. Crux- po tych słowach pojawił się delikatny  błysk i przed dziewczyną pojawił się starszy pan z głową w kształcie krzyża i obfitymi wąsami.

-W czym mogę ci pomóc Lucy- odezwał się ziewając i patrząc kątem oka na zgromadzonych  wokół niego.

-Powiedz czy wiesz coś na temat magii hipnozy?-zapytała od razu wyczekując odpowiedzi. Krzyż usiadł po turecku w powietrzu chwytając dłońmi kolana i zamknął oczy. Wydawałoby się że śpi, ale każdy już wiedział że myślał. W pewnym momencie otworzył nagle oczy i patrzył na maga gwiezdnych duchów przez chwile w milczeniu.

-Straszna magia- odparł kręcąc głową.

-Powiedz cos o niej- domagał się Fullbaster, nie mogąc znieść już dłużej tej niewiedzy. Do tej pory co było dziwne jedyną osobą która się jeszcze nie odezwała był Natsu. Siedział grzecznie po turecku obserwując każdego z zaciekawioną miną. Pierwszy raz miał ochotę posłuchać o jakiejś magii był po prostu ciekawy czy zaszkodzi ona jego przyjaciołom.

-Dawno temu żył pewien mężczyzna, był panem jednego z wielu królestw , ale to mu się wystarczało. Chciał więcej i więcej. Rankiem rządził państwem, a nocami uczył się magii próbował różnych ciemnych sztuczek by podbić kolejne królestwa. Eksperymentował. Pewnej nocy w jego zamku nastąpił wybuch , a większość służby i zamku spłonęła. Każdy obawiał się o swojego władcę że go stracili, ale niestety nie. Między płonącymi balami wyszedł chwiejąc się i trzymając twarz w dłoniach. Na jego twarzy widniał uśmiech, straszny. Gdy tylko służba podeszła do niego z zamartwieniem pytając co się stało. Wyminął ich cały czas próbując ukryć swą twarz. Rano obudził się niewiele pamiętając. Był w zastępczym mniejszym zamku. Spał w jednej z wielu komnat, ale czuł że tamtej nocy coś się zmieniło. Jego oczy z soczystej zieleni zamieniły się w hipnotyzujący fiolet. Potrafił kontrolować ludzkie emocje, potrafił sterować ludźmi.  Szybko nauczył się posługiwać swoją nową magią, zdobytą przez nieudany eksperyment. Widział strach w ludzkich oczach, którzy zapominali co robili przez pół dnia. Nikt nawet nie wiedział że byli wykorzystywani przez swojego władcę. Tylko jedna osoba była odporna na jego magię, jej umysł był tak silny że nie potrafił przełamać tej bariery. Jego magia została uznana za niebezpieczną. Ludzie z jego królestwa zostali z niego ewakuowani , a on pozostał tam sam, sam ze swoją magią i swoim obłędem. Za pomocą swojej magii, zmusił niejednego dobrego człowieka do morderstwa, do napaści i gwałtów. Został okrzyknięty jednym z najniebezpieczniejszych magów. Wtedy chciał równać się z Zerefem, ale ten nigdy się nie zjawił. Został spalony na stosie , a każdy jego uczeń zamordowany z zimną krwią. Każdy był pewny że jego magia nie przetrwa, że została zniszczona. -przerwał nabierając powietrza.

-Więc tamten chłopak może posługiwać się tą zakazaną i zapomnianą magia?-zapytała z przejęciem Lucy łapiąc się za głowę.

-Możliwe że zmusił tych ludzi by myśleli że to ty ukradłaś ten medalion.- odparł Gray przytakując delikatnie głową przy tym.

-Pytanie teraz tylko, dlaczego właśnie Lucy?- Erza spojrzała niepewnie na swoją przyjaciółkę, chyba czekała ich dość długa misja.

Kichnął po czym podrapał się po nosie.

-Ocho , chyba ktoś o mnie mówi- powiedział wesoło po czym znów ugryzł swoje jabłko. Widział zdenerwowanie wymalowane na twarzy swojego kompana. Wiedział  że jest ono spowodowane jego osoba, ale jakoś zwisało mu to.

-Akihito!- donośniejszy głos jego kompana wyrwał go z jego ciekawego zajęcia zajadania się owocem.

-Aleś ty sztywny Seitarou, tobie jest po prostu potrzebna jakaś rozrywka, a jedyne co robisz to siedzisz z tym wiecznie nadąsanym facetem- odparł uśmiechając się i kończąc swoje jabłko.

-Cieszę się że humor ci dopisuje- usłyszeli za sobą. Białowłosy poczuł jak po jego ciele przechodzą ciarki i z udawanym uśmiechem odwrócił  się powoli w stronę swojego szefa.

-Mistrzu- niebiesko włosy ukłonił się schylając delikatnie głowę po czym prostując się. Jednak czarnowłosy nie spojrzał nawet przez ułamek sekundy na niego. Cały czas był wpatrzony w jego młodszego kolegę.

-Chciałeś ją zabić-stwierdził po krótkiej chwili , jego wyraz twarzy dalej był chłodny. Aki przełknął głośno ślinę po czym śmiejąc się nienaturalnie drapał po tyle głowy.

-Wiedziałem że jej na to nie pozwoli- odparł po chwili dalej się uśmiechając.

-Więc mogą być z nim problemy, pozwól mi się nim zając- wtrącił się niebiesko włosy .

-NIE!- krzyknął natychmiast, nie mógł pozwolić na jego śmierć. Jeżeli jego plan nie wypali będzie mu jeszcze potrzebny- muszą zapomnieć. Akihito jutro zaczniesz- po tych słowach spojrzał jeszcze raz na swoich podopiecznych po czym odwracając się na piecie odszedł.

-Mistrz czasami jest straszny- odparł wesoło Aki zakładając ręce za głowę i patrząc jak czarnowłosy odchodzi.

-Poradzisz sobie?- to nie było w jego stylu martwić się o tego małego młokosa, ale miał jakąś słabość do niego. Może dlatego że się razem wychowywali.

-Jasne, przecież obiecałem że ci pomogę- po tych słowach puścił mu oczko i ruszył do swojej komnaty. Seitarou stał jeszcze chwilę wpatrzony w miejsce gdzie zniknął jego kolega. Westchnął.

-Wybacz że cię w to wplątałem- po tych słowach on także udał się do swojej komnaty. Jutro czekał ich naprawdę ciężki dzień.

-Myślę że powinniśmy zostawić to na jutro, jest późno- odezwała się w końcu Erza ziewając i przeciągając się.

-Nie, ustaliliśmy tylko że ten koleś włada jakąś niedorzeczną magią, a co z Lucy?-krzyknął oburzony Natsu odzywając się pierwszy raz od początku ich konwersacji. Każdy spojrzał na niego ze zdziwieniem.

-Nasu- odezwał się cicho exceed patrząc smutną minką na przyjaciela.

-Daj spokój każdy jest zmęczony, możemy porozmawiać o tym jutro- odezwała się Lucy uśmiechając  delikatnie. Mimo tych słów była naprawdę ciekawa opinii innych na ten temat. Na temat tego co ona ma z tym wszystkim wspólnego. W końcu przecież chodziło o nią nie?

-Dobra, zastanówmy się jeszcze chwilę- odparła ze zrezygnowaniem Erza. Usiadła znów w kręgu jaki tworzyli i zauważyła że na twarzach Lucy i Nasu pojawia się zaciekawienie- więc zacznijmy , Gray- zwróciła się do maga lodu.

-Eh, no wiec z tego co wiemy zależy im na tym by była to akurat Lucy. Zostało to potwierdzone gdy przybył tu ten koleś hipnotyzując ją i miał ze sobą medalion.  Nie mam bladego pojęcia po co może im być Lucy- odparł z westchnięciem. Był lekko zdenerwowany tym że nie potrafił wysunąć jakiś wniosków z tego wszystkiego.

-Może w końcu zadziałał seksapil Lucy- uśmiechnął się Happy. Oczywiście od razu dostał pięścią po głowię od niej i schował się za Natsu płacząc- Natsu potwór- krzyknął, ale chłopak jakby zahipnotyzowany patrzył na przyjaciół.-Natsu?- znów nie odpowiedział więc kotek dał sobie spokój.

-Może Lucy ma w sobie ukrytego jakiegoś potwora- powiedział po chwili Dragneel widocznie zadowolony ze swojej odpowiedzi. Każdy westchnął z rezygnacją wyobrażając sobie jakie musiał mieć wizje chłopak.

-Magia duchów- powiedziała cicho Lucy patrząc na swoje klucze.

-Magia duchów?-zapytał Gray ilustrując ją wzrokiem.

-Duchy są niesamowite czyż nie?-zapytała uśmiechając się do nich i przykładając klucze do piersi- ich moc wykracza poza nasz świat, dlatego mogą czasami zrobić coś czego żaden mag nie mógłby zrobić, ale by duchy mogły funkcjonować potrzebny jest mag gwiezdnych duchów, czyli ja- dodała patrząc tępo w podłogę. Po chwili zaśmiała się i podrapała w tył głowy- chyba jestem naprawdę zmęczona, przeceniam się- po tych słowach miała zamiar wstać, ale powstrzymała ją dłoń przyjaciółki. Dopiero teraz zauważyła jak każdy jej się przygląda z niedowierzeniem.

-Gwiezdne duchy mogą podróżować między czasami- odparła Erza kiwając głową że sama ze sobą się zgadza.

-To by oznaczało że chce twoich duchów, ale pytanie po co?- odparł z uśmiechem Gray.

-Nieważne – krzyknął smoczy zabójca wstając i uśmiechając się od ucha do ucha- ważne jest to że musimy im wbić do głowy że z nami się nie zadziera- dokończył a każdy się  z nim zgodził.

-Przyjaciele- powiedziała cicho Heartfilia. Była taka szczęśliwa że ich przy sobie ma. Ludzi których kocha.

-Zaczynajmy- uśmiechnął się w stronę swojego kolegi , ten przytaknął mu tylko skinieniem głowy i po chwili obydwoje zniknęli ze wzgórza na którym stali. Był ranek i wiedzieli że ich cel już opuścił lokum w którym się zatrzymali. Byli teraz w drodze na czarne wzgórze. Czasami magiczne gadżety pokazujące gdzie zaginął dany przedmiot się przydają, ale im akurat było to na rękę, bo dzięki temu paszek sam wleci do klatki. Zatrzymał się widząc swoją zdobycz. Oblizał wargi po czym wrócił tam skąd wcześniej zniknął.

-Już tu są- odparł widząc jak niebiesko włosy rozsiada się wygodnie na jednym z kamieni.

-Więc czekajmy- odpowiedział a na jego młodej twarzy od bardzo dawna pojawił się ledwo widoczny uśmiech, dzięki któremu wyglądał młodziej.

Uważnie przyglądał się temu małemu kociakowi . Przed chwilą poprosiła go aby porozmawiali na osobności i dopiero teraz mówiła mu że miała wizje  tydzień temu. Westchnął przeciągle rozmyślając. Nie może teraz wysłać kogoś by zawrócili z misji, muszą czekać na bieg wydarzeń. Spojrzał na kamień który leżał na jednej z półek z zakazanymi rzeczami. To na pewno miało coś z tym wspólnego. Znów spojrzał na Charle.

-Czy ktoś jeszcze wie?-zapytał.

-Wendy- odparła szybo.

-Nie mów nikomu, twoje wizje nie zawsze są trafne, a nie chcemy wywoływać zamieszania- odparł i uśmiechnął się do niej. Mimo że tak powiedział to martwił się o swoich podopiecznych.  

-------------------------------------------------------

I jak widać coś się pojawiło, choć poźniej niż myślałam. Niestety złapał mnie leń i mi się nie chciało, do tego zaczełam pisać partówkę na zamówienie i pisząc ją Luffy wyłączył i się nie zaposało przez co stwierdziłam że ma gdzies taką robotę i zaczynam znów od początku. Właśne także przeczytałam nowy rozdział Fairy tail i po prostu się zakochałam jeszcze raz i prawie popłakałam ;D Uwielbiam Stinga, chociaz w mandzę wygląda o niebo lepiej niż w anime to też ujdzie.  Mam nadzieję że rozdział choć odrobinę wam się spodoba i do następnej ;*
A tu macie zdjęcie słodziaka *.*